Ĉiu litero en Esperanto havas nur unu sonon, kaj ĉiun literon vi devas paroli tre klare. Multaj literoj sonas, kiel ili sonas en nia gepatra nacia lingvo*. La tuta Esperanto-alfabeto estas:

A

B

C

Ĉ

D

E

F

G

Ĝ

H

Ĥ

I

J

Ĵ

K

L

M

N

O

P

R

S

Ŝ

T

U

Ŭ

V

Z

Kiam vi parolas vorton, kiu havas pli ol unu silabon**, vi devas paroli la antaŭ-lastan silabon ne nur tre klare, sed pli laŭte ol la aliajn silabojn de la vorto.

Laŭte legu ĉi tiujn versojn. Mi faris linion sub la pli-laŭt-ig-end-aj*** silaboj de la plur-silabaj vortoj:

Brilu, brilu eta stelo Super ni sur la ĉielo. Malaperis jam la suno; Ne ankoraŭ venis luno. Nun ni dormos. Eta stelo, Restu vi sur la ĉielo.

*gepatra nacia lingvo: lingvo de la gepatra lando, kiun oni lernas de la gepatroj. **silabo: grupo da literoj, vokalo kun konsonanto(j), kiu estas parto de vorto; unu vokalo kiu estas parto de vorto. *** -enda estas tio, kion oni devas... havenda estas tio, kion oni devas havi aŭskultenda estas tio, kion oni devas aŭskulti legenda libro: libro, kiun oni devas legi purigenda ĉambro: ĉambro, kiun oni devas purigi pli-laŭtigenda silabo: silabo, kiun oni devas pli-laŭtigi